Sekizinci Gün: Dilber Dudağı

16.11.2015 / Pazartesi –  Şeker Detoksu Gün 8

Bizim toplumumuzda iş yerlerinde yeni bebek sahibi olan, yeni evlenen, yeni araba alan, işe yeni başlayıp ilk maaşını almış olan kişilere zorla tatlı aldırılır. Ofis 10 kişiyse 10 kişiye, 50 kişiyse 50 kişiye de bu tatlıdan tedarik etmek zorundasınızdır.  Bunun adına “Hayırlı Olsun” tatlısı denir.  Kanımca tatlı alan kişiler bu kadar masrafa babalarının hayrına girmezler. Alın şu tatlıyı yiyin de bari nazarınız değmesin konseptli bir tatlıdır o. Bizim müdürlük 52 kişi olduğundan ne evleneni bitiyor, ne araba alanı… Minimum iki haftada bir, bazı yoğun sezonlarda haftada iki kilolarca tatlı geliyor ofise. Nitekim detoksumun sekizinci günü de bu tatlı koması günlerinden birine denk geldi. Ofiste hem bir evlenen, hem de yeni araba alanın tatlı ikramı oldu. 

Blogu yazmaya başladığımdan beri 1 hafta geçtiğinden, artık tanıdığım hemen hemen herkes şeker detoksumdan haberdar. Yazdıklarım yüzünden insanlarda son zamanlarda tatlı yerken bir vicdan azabı çekme, suçluluk duyma ve pişmanlık duyguları ortaya çıkmaya başladı. Eskiden löp löp iki,üç adet dilber dudağı gömen insanların tek bir tanesini üç ısırıkta ve sindire sindire yediğine şahit olmaya başladım. Ofiste tatlıların açılışı yapıldıktan sonra tatlısını alan herkes bana suçluluk dolu acıyan bakışlar attı. Bu bakışların iki anlamı vardı. Birincisi “Canım ya kıyamam çok zorlanıyorsun şu an dimi?” iken ikincisi “Ya bu kız şeker zarar diyordu, bunu da yiyoruz şimdi ama neyse artık Allah affetsin!” anlamına geliyordu.

Aslında sadece tatlı yemesem bir nebze daha kolay da bu rafine karbonhidrat olayı fena kastırıyor. Tatlıları öyle aman aman çok özlemedim, serbest olsa tabi ki yerim ama tatlı YOOK diye düz duvara tırmanacak kıvama da henüz gelmedim. Bakın tam on gündür yani bir buçuk haftadır lahmacun yemiyorum. Bu detoksa girmeden önce jübile günümde de nasıl oldu bilmiyorum ama lahmacun yemeyi unuttum. Beyaz undan yapıldığı için kendisini tüketemiyorum. Buradan yetkililere sesleniyorum, lütfen kepekli unla lahmacun üretin! Bazen o kadar aç yatıyorum ki lahmacunun uzaklardan bana adımla seslendiğini duyuyorum.  Şu detoks bir bitsin, bir daha tam anlamıyla veda etmeden karbonhidratı bırakmayacağım.

Blog yazdığım bu süreçte arkadaşlarımdan çok değişik tepkiler aldım. Kimisi aniden gaza gelip bu detoksa başladı, kimisi tam detoks yapmasa da tatlı yemeyi durdurdu. Bazıları yediği her tatlının fotoğrafını atıp sabrımı denerken, bazıları beni görünce küp şeker sallamaya başladı. Yavrum beygir miyim ben küp şeker nedir?  Bir iki tane tanıdığım tatlı yedikçe aklımıza sen geliyorsun dedi, kimisi blogu o kadar beğendi ki bütün herkese okutturmaya başladı. Annemin arkadaşları sürekli haber yolluyor, severek takip ediyoruz filan diyorlar. Gerçekten çok mutlu oluyorum. Enerji doluyorum ve desteklerinizden güç alıyorum… Demeyi gerçekten çok istedim ama hakikaten çok açım!

YAŞAMAK BU DEĞİL!